معنی اقامتگاه ساحلی
حل جدول
لغت نامه دهخدا
ساحلی. [ح ِ] (ص نسبی) از ساحل. منسوب بساحل.
- بلاد ساحلی، دریا بار.
ساحلی. [ح ِ] (اِخ) صالح بن بیان ثقفی فنزی معروف به ساحلی. از محدثان است. رجوع به صالح بن بیان. و رجوع به الانساب سمعانی (ذیل کلمه ٔ ساحلی) شود.
ساحلی. [ح ِ لی ی] (ص نسبی) منسوب است به ساحل که بلاد و مواضعی است در اطراف حجاز. (سمعانی).
ساحلی. [ح ِ] (اِخ) محمدبن علی صوری ساحلی مکنی به ابوعبداﷲ از شهر صوراست که برساحل دریای روم واقع است. مردی عالم و حافظ قرآن بود، و احادیث بسیاری روایت کرده است. وی به مصر و شام سفر کرد و سرانجام به عراق رفت، و تا هنگام مرگ ساکن بغداد بود. رجوع به الانساب سمعانی شود.
ساحلی. [ح ِ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای پنجگانه ٔ بخش اهرم شهرستان بوشهر است که در باختر بخش و در جلگه ٔ کم عرض ساحلی بین خلیج فارس و ارتفاعات مند قرار گرفته است و شوسه ٔ سابق بندر بوشهر به لنگه از راه ساحل از وسط آن می گذرد. هوای آن گرم مرطوب و مالاریائی است. و آب مشروب آن از باران و چاه تأمین میشود. زراعت آن اکثراً دیمی و محصولات آن خرما، تنباکو و جزئی غلات است. این دهستان از 16 آبادی بزرگ و کوچک. تشکیل شده و نفوس آن در حدود 720 نفر است که بشغل زراعت و صید ماهی اشتغال دارند. مرکز دهستان قریه ٔ دلوار و قراء مهم آن گورک، چاه تلخ. جائینک، محمد عامری، بوالخیر و پهلوان کشتی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7). رجوع به ساحلات و ساحلیات شود.
ابواسحاق ساحلی
ابواسحاق ساحلی. [اَ اِ ق ِ ح ِ] (اِخ) رجوع به ابراهیم غرناطی شود.
مترادف و متضاد زبان فارسی
اتراقگاه، توقفگاه، منزلگاه، مسکن، موطن
فرهنگ فارسی هوشیار
عربی به فارسی
خط ساحلی
فرهنگ واژههای فارسی سره
کرانی
معادل ابجد
677